ညီလင္းနိူင္: ေလာက အဆိပ္

ညီလင္းနိူင္

သတ္ကြင္းထဲက ညအကၡရာမ်ား

ေလာက အဆိပ္










ခမ္းနားတဲ႕ လူ႕ဘဝမွာ လူရာမဝင္တဲ႕ေန႕ေတြကို ေတြးမိတိုင္း က်ဳပ္ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို မုန္းေနမိတယ္ ။

ပင္လယ္ဟာ အေၿပာက်ယ္တယ္ဆိုရင္ ၿမစ္ေတြကလည္း အသက္ဝင္ေနတာပါပဲ ။

လမင္းရဲ႕အလင္းေရာင္ေႀကာင္႕ ကမၻာေၿမႀကီး ပိုၿပီး ၿပည္႕စံုခဲ႕တယ္ဆိုခဲ႕ရင္လည္း

ခြန္အားရွိသေရြ႕ လင္းလက္ေပးခဲ႕တဲ႕ ႀကယ္စင္ေတြရဲ႕ သမိုင္းဟာလည္း

ရႊန္းစိုထက္ရွ မေနခဲ႕ရင္ေတာင္ ရီေဝတဲ႕ေဆာင္က်ဥ္းမႈေတြနဲ႕ တစ္ေထာင္႕တစ္ေနရာကေန

ႀကယ္ေငြ႕ေတြၿဖာက်တဲ႕အထိ စြမ္းေဆာင္ေပးခဲ႕ႀကတာကို မေမ႕သင္႕ပါဘူး ။

အရိပ္ရဲ႕တန္ဖိုးဟာ ေဝဆာအခက္ၿဖာမွ မဟုတ္သလို

တစ္ကုိယ္စာ အရိပ္ေပးတဲ႕ ပိန္းရြက္ကေလးဟာလည္း

တန္ဖိုးခ်င္းမညီမွ်ရင္ေတာင္ တစ္ကိုယ္စာေတာ႕..... လံုေအာင္စြမ္းနိုင္ခဲ႕ပါေသးတယ္ ။

အမိႈက္ကေရႊမၿဖစ္ခဲ႕ရင္ေတာင္ သူ႕တန္ဖိုးသက္ေသကို ေလာင္ကြ်မ္းရင္း မီးလံႈဖို႕အတြက္ေတာ႕၊ 

စြမ္းနိုင္ခဲ႕ပါေသးတယ္ ။

ေငြ႕ရည္ၿဖာေနတဲ႕ တိမ္ခိုးေလးေတြေရ..... မင္းတို႕ရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြဟာလည္း ၊ 

ကမၻာေၿမကို ေအးခ်မ္းေစခဲ႕ပါေသးတယ္ ။ 













အတိႆရနွင္းေတြ ရႊဲနစ္စိုေနတဲ႕ လမင္းေလးေရ.... 

နွင္းအဆက္ဆက္မွာ ၿခံဳထည္မရွိတဲ႕ ဘဝေတြက လမင္းေလးရဲ႕အလွကို မခံစားတတ္ခဲ႕ႀကဘူး ။ 

က်ဳပ္ဟာ လေရာင္ခင္းတဲ႕ ကမၻာေၿမေပၚက အဲဒီလို ၿခံဳထည္မရွိတဲ႕ ဘဝတစ္ခုပါ ။ 

ဒါေပမယ္႕ လမင္းေလးကိုေလ..... 

က်ဳပ္ၿဖင္႕ အရမ္း...... ၿမတ္နိုးတာပဲ ။

စြန္႕ပစ္ရက္သူနဲ႕ စြန္႕လႊတ္ခဲ႕သူ ႀကားမွာ အလကၤာေတြ ဝင္ရိုးစြန္းထိၿခားေနခဲ႕ၿပီ ။ 

ေရႊခြက္နဲ႕ ထမင္းဟာလည္း တစ္နပ္စာပါပဲ လမင္းေလးရဲ႕ ။

က်ဳပ္ ဒီလိုေၿပာေတာ႕ လမင္းေလးက အိေၿႏၵအၿပံဳးနဲ႕ ရွက္စဖြယ္ေလး ၿပံဳးၿပခဲ႕တယ္ ။



ဘယ္လိုဘဝမဆို 

အသက္တစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ ရွင္သန္ၿခင္းဟာ ညီမွ်ၿခင္းလိုပဲ ၿဖစ္သင္႕တယ္မဟုတ္လား ။ 

အဲလိုမ်ိဳးသာဆိုရင္ ကမၻာႀကီးက အရမ္းလွသြားမွာ လမင္းေလးရဲ႕ ။ 

က်ဳပ္တစ္ကယ္ေၿပာေနတာပါ လမင္းေလးရယ္......

အဲလိုႀကီးေတာ႕ မဲ႕ၿပံဳး မၿပံဳးလိုက္ပါနဲ႕ေနာ္.....

လမင္းေလးပဲ စဥ္းစားႀကည္႕ေလ.....

ဘဝေတြသာ အဲဒီလို ထပ္တူညီေနမယ္ဆိုရင္.....

ေဟာဒီကမၻာေၿမႀကီးထဲမွာ လူဆိုးဆိုတာလည္း မရွိနိုင္ေတာ႕ဘူးေလ.....

မတရားမႈေတြ မညီမွ်မႈေတြလည္း မရွိနိုင္ေတာ႕ဘူး.....

က်ဳပ္သိပ္မုန္းတဲ႕ စစ္ဆိုတာလည္း မရွိနိုင္ေတာ႕ဘူး.....

အသားအေရာင္ကြဲၿပား အဆင္႕အတန္းခြဲၿခားမႈေတြဟာလည္း မရွိနိုင္ေတာ႕ဘူးေပါ႕ လမင္းေလးရဲ႕ ။ 


" ေဟာ..... ေတြ႕လား.....

လမင္းေလး ရယ္ေနၿပီ.....

ေတြ႕လား....."

က်ဳပ္သိတယ္.... က်ဳပ္ထင္တယ္.....

က်ဳပ္ဒီလိုေတြ လာလာေၿပာၿပ ရင္ဖြင္႕တိုင္း လမင္းေလးက အၿမဲေလွာင္ရယ္ေနေတာ႕တာပဲ.....

တစ္ခုေတာ႕ ေက်နပ္ပါတယ္ လမင္းေလးရဲ႕ ။ 

က်ဳပ္ ဘာေၿပာေၿပာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး နားေထာင္ၿပီး အၿပံဳးေလးေတြနဲ႕ တခုတ္တရ ရွိလွတဲ႕ လမင္းေလးကို

က်ဳပ္အသက္ထက္ ပိုၿပီးတန္ဖိုးထားတယ္ဗ်ာ..... ယံုဗ်ာ..... တစ္ကယ္ပဲ ။ 








 
 
 
 
" အား...... ေအးလိုက္တာဗ်ာ..... "


တစ္သက္လံုး ၿခံဳထည္မရွိပဲ ေနလာတာေတာင္ အခုထိကိုေနသားမက်ေသးဘူးဗ်ာ ..... 

" ဟူး..... အေရးထဲ ေစာေစာက ေဆးလိပ္တိုေလးေတြ႕ထားတာက မီးမရွိလို႕ ဘယ္လိုဖြာရပါ႕ ။ "

" ဒါနဲ႕.....

က်ဳပ္ဒီမွာ အၿမဲလို ထိုင္ေနတာကို လမင္းေလးကေတာ႕ အၿပစ္မေၿပာေလာက္ပါဘူးေနာ္....."

" က်ဳပ္ဗ်ာ.....

သူမ်ားေတြကို ဘာစကားမွ ေၿပာခ်င္စိတ္မရွိဘူးဗ်.....

ရင္ထဲမွာေတာ႕ ေၿပာခ်င္တာေတြ အၿပည္႕ပဲဗ်ာ.....

လမင္းေလးကိုေတာ႕ အၿမဲလို ေၿပာၿပခြင္႕ရေနတဲ႕အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ လမင္းေလးရယ္.....

ဒီညေတာ႕ က်ဳပ္ကို တစ္ညလံုးထိုင္ေၿပာခြင္႕ေပးပါေနာ္....."




" က်ဳပ္ ဒီကမၻာေၿမေပၚေရာက္လာၿခင္းမွာ ဘယ္လို အၿပစ္ေတြမ်ား ရွိေနခဲ႕လို႕လည္းဗ်ာ.....

အေမကိုမသိခဲ႕ရဘူး..... အေဖကို မၿမင္ခဲ႕ဖူးဘူး.....

ေဆြမ်ိဳးဆိုတဲ႕ေဝါဟာရကို ထဲထဲဝင္ဝင္ နားမလည္ခဲ႕ဖူးဘူး.....

ေပးရင္ယူတယ္..... ေကြ်းရင္စားတယ္.....

ခိုင္းရင္လုပ္တယ္..... ေငါက္ရင္မုန္းတယ္.....

အဲဒါ က်ေနာ္မွားေနလားဟင္.....

လမင္းေလးပဲ စဥ္းစားႀကည္႕ဗ်ာ.....
 

" ရြာေတာင္ပိုင္းက ႀကာခိုေနတဲ႕ သူႀကီးသား ထြန္းေဖက်ေတာ႔ ေတြ႕သမွ်လူေတြက 

တစ္အားကို ၿပံဳးၿပႀကတာ....."

" သူ႕အေဖ သူႀကီးလည္း စိပ္ပုတီးလက္ခ်ိတ္ၿပီး ခ်စ္တီးေတြနဲ႕ေပါင္း ရြာထဲက ရွိသမွ်လယ္ေတြကို

မတရားသိမ္းေနတာ လမင္းေလးအသိပဲ မဟုတ္လား....."

" အဲဒါကိုဗ်ာ..... 

သူႀကီးေတြ႕ရင္ သူေတာ္စင္ေတြ႕သလိုပဲ ရြာရွိလူကုန္ သူ႕ကို ရိုေသၿပေနလိုက္ႀကတာ 

က်ဳပ္ၿဖင္႕ သိပ္ရြံတာပဲ ။ "

" ဒါနဲ႕မ်ား က်ဳပ္ေတြ႕ရင္ နွာေခါင္းရွံဳ႕လို႕ မ်က္နွာႀကီးေတြ ခက္ထန္ၿပေနလိုက္ႀကတာမ်ား

က်ဳပ္ကို သိပ္ရြံႀကသတဲ႔ ။ 

ေလာကကေတာ႔ ေနတတ္ရင္ ေက်နပ္စရာ မဟုတ္ဘူးဗ် ။ "



" သူတို႕ဆီက အၿပံဳးေလးတစ္ပြင္႕ဟာ က်ဳပ္အတြက္ေတာ႕ ရတနာတစ္ပါးလိုပါပဲ.....

ရကိုမရခဲ႕တာေလ.....

ဘာၿဖစ္ေသးလဲ....."

" က်ဳပ္ဆိုတဲ႕ေကာင္က လူမွန္းသိတတ္စထဲက သူတို႕သတ္မွတ္ထားတဲ႕ အရာေတြကို 

အထင္ကိုမႀကီးတာ....."

" သူတို႕ခ်င္းေတြ႕ရင္ေတာင္ ေရွ႕တင္က်ေတာ႕ ၿပံဳးၿပႀကၿပီး ေၿခလွမ္း ( ၇ ) လွမ္း မၿပည္႕ေသးဘူး

ခ်ိဳးခ်ိဳးဖဲ႕ဖဲ႕ကိုေၿပာေနႀကေတာ႕တာ...."

" က်ဳပ္ကို လူစာရင္းမသြင္းထားေတာ႕ က်ဳပ္ေရွ႕တင္ပဲ ေၿပာေနႀကတာ လမင္းေလးရဲ႕.....

ေနတတ္ရင္ေက်နပ္စရာပါ..... တဲ႕....."

ဟားဟားဟားဟား.....

" သိပ္ရယ္ရတဲ႕ ၿပက္လံုးဗ်....."

" က်ဳပ္ၿဖင္႕ ေနတတ္လို႕ ေက်နပ္ေနတဲ႕သူေတြ တစ္ေယာက္မွေတာင္ မေတြ႕ေပါင္ဗ်ာ.....

သားေရး သမီးေရး စီးပြားေရး ႀကြားေရး လိမ္ေရး ေတြနဲ႕

မ်က္နွာအတုႀကီးေတြ ကိုယ္စီတပ္ၿပီး

ငါ႕ဝမ္းပူဆာ မေနသာလို႕ကိုက္ ဆိုတဲ႕ သူေတြခ်ည္းပါပဲဗ်ာ..... ။ "












" အား..... ေၿခေထာက္တစ္ဖက္က အရမ္းကိုက္တာပဲဗ်ာ....."

" အခုလိုအရမ္းေအးလာရင္ မခံနိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ကိုက္လာတာ လမင္းေလးရဲ႕.....

ဘာၿဖစ္ရဦးမလဲ.....

ဟိုတစ္ေလာကေပါ႕.....

ရြာထဲက နတ္ဝင္သည္လုပ္ေနတဲ႕ ေဒၚတင္ေမႀကီးေပါ႕..... 

သူ႕သားေလး ေရမကူးတတ္ပဲနဲ႕ ေခ်ာင္းထဲသြားၿပီး ေရကူးမယ္လုပ္ေနလို႕ က်ဳပ္ကေစတနာနဲ႕ 

သြားေၿပာေပးတာေလ.....

က်ဳပ္က ေၿပာစရာရွိ ဒဲ႕ပဲေၿပာတတ္ေတာ႕..... ။ "












" ေဒၚတင္ေမႀကီး..... ခင္ဗ်ားသား ေရမကူးတတ္ပဲနဲ႕ 

ေခ်ာင္းဖ်ားမွာ ေရကူးဖို႕လုပ္ေနတာေတြ႕ခဲ႕တယ္.... "

" သြားႀကည္႕လိုက္ဦး..... ေတာ္ႀကာေန ေရနစ္ ေသေနဦးမယ္....

" ေအာင္မာ..... မဦးမခြ်တ္..... နင္႕လို အေလအလြင္႕ကမ်ား ငါ႕သားကို 

ရက္ရက္စက္စက္ေၿပာထည္႕လိုက္တာ... "

" ကာလနာႀကီး ေသကိုမေသနိုင္ဘူး..... ေတြ႕ေနရတာကိုက ရြာက်က္သေရယုတ္တယ္..... ဟြန္း "



" ေနေပါ႕ဗ်ာ..... ေစတနာနဲ႕လည္းေၿပာရေသးတယ္.... 

ခင္ဗ်ားတို႕က က်ဳပ္ကို ဘယ္ေတာ႕မွ အေကာင္းမၿမင္ဘူး....


" ဟဲ႕..... ၿမင္စရာလား..... နင္က အေကာင္းမွမဟုတ္တာ ကာလနရဲ႕.... 

ေဝးေဝးသြားပါဟယ္..... နင္႕ၿမင္ရတာ ရြံလြန္းလို႕.... "


" သြားတယ္ဗ်ာ..... က်ဳပ္ကလည္း ေလာက အတုနဲ႕ နီးနီးမွာ မေနခ်င္ပါဘူး.... "


" ေအာင္မာ..... ေသနာက်.... ေတြ႕လား ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္နဲ႕ သူကပဲေၿပာရတယ္ရွိေသး..... 

ေကာင္းႀကေသးရဲ႕လား အရပ္ကတို႕ရဲ႕..... "

ဒီXXXXXXXXXXXXXXX.... 














သူေၿပာခ်င္တာေၿပာ ေအာ္ခ်င္တာ ေအာ္က်န္ခဲ႕တယ္.... 

က်ဳပ္ကၿဖင္႕ နားထဲမဝင္ အၿပစ္မၿမင္ပါဘူး.... 

ေလာကကိုက ေလကအတုႀကီး မဟုတ္လား ။

မႀကာပါဘူး.... 

သူ႕သားေရနစ္ေသေတာ႕ ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္တဲ႕ က်ဳပ္ကို တစ္ရြာလံုးက ဝိုင္းတြယ္ႀကပါေရာလား ။

က်ဳပ္ၿဖင္႕နာလြန္းလို႕ အသားေတြေတာင္ တုန္တယ္ဗ်ာ..... အဟုတ္ပဲ.... 

ရိုက္ႀကတာေလ လမင္းေလးရဲ႕.... 

က်ဳပ္ပါးစပ္က နတ္စီးလို႕ အခုလိုေသရတာ...တဲ႔ 

ကဲ..... ေကာင္းႀကေသးရဲ႕လား ေလာကအတုႀကီးရဲ႕.... 

သူတို႕ေတာင္က်ဳပ္ကို ရြံလြန္းလို႕ ဆိုၿပီး အနားအကပ္မခံႀကတဲ႕ဟာ.... 

အခုခ်ိန္က်မွ ဘယ္႕နွယ္ နတ္က သြားမတိုက္တဲ႕ က်ဳပ္ပါးစပ္ကို လာစီးေနရတာတဲ႕တုန္း.... 

တိုတိုေၿပာရရင္..... က်ဳပ္ေၿခေထာက္က ဓားစာခံၿဖစ္သြားရတာေပါ႕ လမင္းေလးရယ္.... 

ေရာင္လာတာေလ..... ဝါးရင္းတုတ္ေတြနဲ႕လႊဲရိုက္ခံထိတာ.... 

ဝါးေႀကာပါ ရွၿပီး ၿပည္တည္ရင္းနဲ႕ တစ္အားကို ကိုက္ေနတာ လမင္းေလးရဲ႕.... 

" ေမာလိုက္တာဗ်ာ.... 

ေရေသာက္ခ်င္တာ ေရလည္းမရွိဘူး.... 

ဘာပဲေၿပာေၿပာပါ လမင္းေလးရယ္.... "

" က်ဳပ္ေၿပာခ်င္တာေတြကို ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ေလး နားေထာင္ေပးတဲ႕အတြက္ 

အရမ္း...... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.... 

က်ဳပ္ေလ.... 

လူၿဖစ္ရၿခင္းရဲ႕ တန္ဖိုးကို တစ္ခါေလာက္ေတာ႕ နားလည္ဖူးခ်င္လိုက္တာဗ်ာ....


" လူ႕ဘဝရဲ႕ တန္ဖိုးဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္ေပၚက အေရာင္ေတြကို ညႊန္းဆိုတာလားဟင္.... 

ဒီလိုဆိုရင္ေတာ႕..... က်ေနာ္ လူမၿဖစ္ခဲ႕တာ ေသခ်ာခဲ႕ပါၿပီ.... "

" က်ဳပ္ေလ လမင္းေလးရဲ႕ဘဝကို အရမ္းအားက်တယ္ဗ်ာ.... "

က်ဳပ္ေသသြားခဲ႕ရင္ေလ ေလာကအတြက္ တစ္ေထာင္႕တစ္ေနရာကေန လင္းလက္ေပးလို႕ရတဲ႔ 

လမင္းေလးရဲ႕ ကိုယ္ရံေတာ္ ႀကယ္ေလးတစ္စင္းၿဖစ္ခြင္႕ရခ်င္လိုက္တာဗ်ာ ။ 


" အဲ..... ဟိုမယ္.... 

နတ္ဝင္သည္ ေဒၚတင္ေမႀကီး အခ်ိန္မေတာ္ႀကီး ဘယ္ကၿပန္လာတာပါလိမ္႕.... "

" ေဟာဗ်ာ.... "

" လဲက်သြားၿပီ.... "














" ေဟာဗ်ာ.... 

ေစာေစာစီးစီး..... က်က္သေရတံုးလိုက္တာဗ်ာ....

" ၿမင္ရေတြ႕ရတာ က်က္သေရ မရွိလို႕ ကိုင္းထဲမဆင္းပဲၿပန္တက္လာခဲ႕တာ.... "



" ဟ..... ဘာၿဖစ္ရၿပန္တာတုန္း ဖိုးထူးရ.... "



" ဘာၿဖစ္ရမလဲ ဘႀကီးေဆာင္ရဲ႕.... 

ရြာထိပ္ဇရပ္ထဲမယ္ အရူးႀကီးဘသာရယ္ ေသေနၿပီေလ.... 

ေစာေစာစီးစီးၿမင္လိုက္ရတာ က်က္သေရတံုးလိုက္တာ....


" အင္း..... ဒုကၡ..... ဒုကၡ..... 

ဘသာတစ္ေယာက္ ဝဋ္ကြ်တ္သြားခဲ႕ၿပီေပါ႕....


" ဟဲ႕..... ဟိုထိပ္က ဘာလို႕ညံေနတာတုန္းဟ ဖိုးထူးရ.... 

သြားႀကည္႕စမ္းပါဦး....


" ဟုတ္..... ဘႀကီးေဆာင္.... "



" ဒီေကာင္ေသေနတာ ဘယ္မွာလည္း.... 

ဘယ္မွာလည္း.... 

အခုလိုက္သြားႀကမယ္....


" ညက ေတာင္ဖက္ရြာက အရီးစိန္ၿမတို႕ဆီမွာ နတ္လိုက္တင္ရင္း က်ဳပ္အေမႀကီးက 

အိမ္ၿပန္ေနာက္က်ေနတာ.... 

အခုထိၿပန္မလာေသးဘူး....


" ဒါ..... ဒီေကာင္႕လက္ခ်က္ပဲ.... ဒီေကာင္ေသရင္ေတာင္ လိပ္ၿပာကို ခုတ္သတ္ဦးမွာ.....


" ေတာ္စမ္းပါ ထြန္းလွရယ္..... မင္းတို႕မလဲ အဲဒီေဒါသေတြေႀကာင္႕ခက္ပါ႕ကြာ.... "

" သြားရွာႀကစမ္းပါဦးဟ.... "

" ငါပါလိုက္ခဲ႕ပါ႕မယ္..... "













" ေဟာဟိုမွာဇရပ္ထဲမွာ ေခြေခြေလး အၿမဳပ္ေတြထြက္ၿပီး ေသေနတာ ဘသာပဲ.... "

" ေတြ႕လား.... "


" ကဲ..... ကဲ..... ေနႀကပါဦးဟ.... 

မတင္ေမကိုရွာႀကပါဦး....


" ေဟာဒီမွာဗ်ိဳး...... ေတြ႕ၿပီ.... ေတြ႕ၿပီ.... 

အရီးတင္ေမရယ္..... ကိုင္းထဲမွာ လဲေနတယ္.... 

အသက္ရွိေသးတယ္ဗ်....


" သြားႀကည္႕ႀကပါဟ..... သြားႀကပါဦး....

" မအံုနဲ႕..... မအံုနဲ႕....

" လူေတြ အရမ္းမအံုႀကနဲ႕ဟ....


" အေမ..... အေမ.... "

" သတိရၿပီလား..... သတိရၿပီလား... "

" ဘာၿဖစ္တာလဲဟင္..... ဘာၿဖစ္တာလဲ.... "


" ေဟာ..... ေဟာ..... လႈပ္လာတယ္..... ေတြ႕လား.... "

" အသက္ရွိေနေသးတယ္.... "

" ေပြ႕ပါဟ.... ေပြ႕ခ်ီေခၚပါဟ.... ရြာထဲကို ၿမန္ၿမန္ေခၚဟ.... "










 
 
 
 
 
ေဒၚတင္ေမ႕ စကားအဆံုးမွာေတာ႕...... 
 
တစ္ရြာလံုးကလူေတြ အပ္က်သံ မႀကားရေလာက္ေအာင္ကို တိတ္ဆိတ္သြားႀကတယ္ ။ 

 

ရြာလံုးကြ်တ္လူေတြရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ ကရုဏာမိုးေတြက ၊ 

အၿပင္ေလာကရဲ႕ နွင္းေတြကို အံတုလို႔  ပူေႏြးစိုစြတ္ေနခဲ႕ေလရဲ႕.... ။ 


ဟူး.... 


အဘေဆာင္ရဲ႕ သက္ၿပင္းရွည္ႀကီးေအာက္မွာ ရြာသားေတြရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြ ေဝ႕သီတက္လာခဲ႕တယ္ ။ 


" အဟမ္း..... အဲေတာ႕.... "


အဘေဆာင္ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႕ရင္း.... 

နတ္ကေတာ္ ေဒၚတင္ေမကို အသာႀကည္႕လို႕ သူသိလိုတဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်က္ေလးကို ေမးလိုက္တယ္ ။ 


" မတင္ေမ ပိုးထိမွန္းသိသိခ်င္း ေအာ္လို႕ သူအနားေရာက္လာေတာ႕ ၊ 

မတင္ေမက ဘာေႀကာင္႔ သူ႕မ်က္နွာကို တုတ္နဲ႕ ရိုက္ပစ္ရတာတဲ႕တုန္း.... "


ေဒၚတင္ေမ မ်က္ရည္ေတြေတြစီးေနရင္းက တစ္ခ်က္ ရွိဳက္လိုက္ၿပီး.... 


" ဟုတ္ပါတယ္ ကိုႀကီးေဆာင္ရယ္.... "

" က်ဳပ္ထင္လိုက္တာက သူက အရင္က အညိွဳးေတြနဲ႕ ရန္ၿပဳမယ္ထင္လို႕ သူ႕မ်က္နွာကို 

ရိုက္လိုက္တာမွာ.... "

" အခုေတာ႕.... အခုေတာ႕...."



" အင္း..... ေလာက..... ေလာက... 

အသက္ကိုကယ္မယ္႕သူကိုေတာင္ မသိနိုင္ေတာ႕ေလာက္ေအာင္ကို 

ေမာဟေတြ ဖုံးလႊမ္းေနခဲ႕ပါေပါ႕လား ေလာကႀကီးရယ္....


" မတင္ေမက ၿဖတ္ရိုက္လိုက္လို႕ ပါးစပ္ ေပါက္ၿပဲသြားတဲ႕ ဘသာဟာ အဲဒီပါးစပ္နဲ႕ပဲ ၊

မတင္ေမရဲ႕ ပိုးထိထားတဲ႕ ေၿခမ်က္စိအထက္က ဒဏ္ရာကို အဆိပ္ေတြ စုတ္ထုတ္ေပးရင္း ၊

ခုေတာ႕ သူ ပိုးထိသြားေတာ႕တာေပါ႕ ။


ေၿမြရဲ႕ အဆိပ္ထက္ 

ေလာက လူေတြရဲ႕ အဆိပ္ကို သူေတာ႔ သိပ္ကို နာက်ည္းသြားေတာ႕မွာပါပဲ ။ 







ညီလင္းႏိူင္ 





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...