ပြဲေတာ္ဟာ ေလာကဓံကို ခါးေစာင္းတင္ရင္း
ေခတ္ႀကီးထဲ တဒီးဒီး စီးဆင္းတယ္
အနိစၥကို ေခ်ာ႔ကလက္လိုငံုတယ္
ဒုကၡကို ေခြ်းစက္နဲ႔ၿမည္းတယ္
အနတၱကို ႀကိဳးက်စ္ရင္း
သံေယာဇဥ္ေလး ထံုၿမၿမနဲ႔
ကမၻာဦး ဘာသာစကားေတြ
ေတာေရာက္ေတာင္ေရာက္ ၿမည္တြန္တယ္ ။
မိန္းမမွန္ရင္ ေဆးမွင္ေႀကာင္ထိုးမယ္
ေယာကၤ်ားမွန္ရင္ နားကြင္းတပ္မယ္
မိတၱဴေတြ တရႀကမ္းနဲ႔
စႀကာဝဠာကို ဖြတ္ၿမီးထိုးမယ္ ။
ေသနတ္ေၿပာင္းထဲက ဝိညဥ္ေတြ
ဓမၼေတးသံ ႀကားပါရဲ႕လား
ေသြး ယမ္းနံ႔ အယူအဆ
တစ္သီးပုဂၢလ ဘံုဝါဒ
ပေဒသရာဇ္ အရင္းရွင္ ကြ်န္ပိုင္ရွင္
ေခတ္က်န္ ေခတ္ေပၚ ေခတ္ေပ်ာက္
ေဒါသေတြ တလူလူနဲ႔
အေသခံဗံုးခြဲမွ
သူရဲေကာင္းမည္ပါသတဲ႔ ။
လူ႔သမိုင္းရဲ႕ ရာဇဝင္ေတြထဲ
ဘယ္စစ္ပြဲကမ်ား ခ်ိဳၿမိန္ခဲ႔ဖူးပါသလဲ
တိရိစာၦန္ေတြမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားမရွိရင္
လူသားေတြမွာ ဘယ္တရားေတြ ရွိေနခဲ႔ပါသလဲ
အိပ္မက္ေတြ ေသာင္ထြန္းေနတာလား
ၿမစ္တစ္စင္း မၿဖစ္တည္ခဲ႔ေသးတာလား ။
ထဲထဲဝင္ဝင္ေလာင္ကြ်မ္းၿခင္းမ်ား
အတိႆရထြန္ေႀကာင္းမ်ား
မြတ္သိပ္ၿခင္းနယ္ေၿမသစ္မ်ား
သံပတ္ကုန္မုဒိတာမ်ား
အေငြ႕ပ်ံ ကရုဏာမ်ား
ဝိေရာဓိ နိစၥဓူဝမ်ား
ေခတ္ေပၚေရာက္ေလ
ဆည္းဆာညိဳေလပဲ ။
ေသာကေတြ တနင္႔တပိုးနဲ႔
ႀကယ္စံုညအရွင္ ဗန္ဂိုးေရ
ႀကိဳးၿပတ္တေယာသံရဲ႕
ရက္လြန္ဂီတကို
နွလံုးသားနဲ႔သာ ခံစားလိုက္ပါေတာ႔ ။
ညီလင္းႏိူင္
0 comments:
Post a Comment