မိသားစု ၂

ငါၿပန္လာခဲ႔ပါတယ္
မိသားစုမရွိတဲ႔အိမ္တံခါးဝဆီ ငါ႔စိတၱဇကိုမီးဖိုဖို႔ ငါၿပန္လာခဲ႔ပါတယ္
နာက်င္မႈေတြလိမ္းက်ံထားတဲ႔ ငါ႔အခန္းကေလးက ငါ႔ရင္ကြဲသံေတြကို
စူးစူးဝါးဝါးထိုးေဟာင္တယ္
ေရးလက္စကဗ်ာေတြက ငါ႔မ်က္ရည္ေတြကို ဆို႔ဆို႔နင္႔နင္႔ခင္းက်င္းတယ္
အေလ႔က်သက္ၿပင္းေတြက ငါ႔စိတ္အလႊာထဲ ၾကယ္ေတြလို စိုးစိုးစီစီ အရိုးတြန္တယ္
ငါ႔နာက်င္မႈက ငါ႔အေတြးကို ဓားလိုဝင္ေသြးေနမွေတာ႔
ငါ႔ကဗ်ာေတြဟာ ငါ႔ေသတမ္းစာပါပဲ
အခု ငါ႔စိတ္မွာ ဂူေအာင္းေနတာ ကမၻာဦးမီး
ငါမရြတ္ဆိုႏိူင္တဲ႔ ေခါင္းစဥ္ဟာ မိသားစု
တစိမ္႔စိမ္႔စိုေနတဲ႔ မိသားစုေတြကိုၿမင္တိုင္း ငါ႔စိတ္ဟာ တဖ်စ္ဖ်စ္ စ ေလာင္ေတာ႔တာပဲ
ငါမေရာက္ႏိူင္တဲ႔လမ္းဟာ ငါ႕စိတ္ေပၚအခါခါၿဖတ္ေလွ်ာက္ၿပီး
ငါမဖတ္ႏိူင္တဲ႔ တစ္ခုတည္းေသာ အဓိပၸါယ္ဟာ မိသားစု
မိသားစုသီခ်င္းမွာ ငါ႔အသံဟာ တစ္ႀကိမ္မွ မလင္းဘူး
မိသားစုသစ္ပင္မွာ ငါ႔အခက္အလက္ဟာ တစ္ႀကိမ္မွ မပြင္႔ဘူး
မိသားစုႀကိဳးဟာ ငါ႔ညေတြကို အခါခါဆြဲဆန္႔တယ္
မိသားစုဆႏၵဟာ ငါ႔မနက္ခင္းေတြကို အႀကိမ္ႀကိမ္ အေရခြံဆုတ္တယ္
ငါဟာ အရွိန္နဲ႔ပ်က္က်သြားတဲ႔ကိုယ္ဝန္
ငါဟာ အရွိန္နဲ႔လမ္းေခ်ာ္သြားတဲ႔ရထား
ေက်ာက္သားမွာ ထြင္းထားတဲ႔ အဓိပၸါယ္ 
အသက္ဇီဝမွာ ေသြးသြန္ေနတဲ႔အခင္းအက်င္း
ငါ႔အသံဟာ ညႀကီးမင္းႀကီး လွ်ပ္စီးတယ္
ငါ႔အသံဟာ ညႀကီးမင္းႀကီး က်ကြဲတယ္
ငါ႔အသံဟာ ညႀကီးမင္းႀကီး ေလာက္က်တယ္
ငါ႔စိတ္အလႊာကို ရိုက္ခြဲမိေတာ႔မယ္
ငါ႔အသက္တာကို ဆုတ္ၿဖဲမိေတာ႔မယ္
ႀကယ္ေတြႀကားမွာ လင္းေနတာလည္း မိသားစု
တိမ္ေတြထဲမွာ ေရြ႕ေနတာလည္း မိသားစု
ၿမက္ခင္းၿပင္မွာ စိမ္းေနတာလည္း မိသားစု
ပလက္ေဖာင္းမွာ လန္းေနတာလည္း မိသားစု
အေမွာင္နဲ႔စပ္ခ်ဳပ္ထားတဲ႔ငါ႔အခန္းမွာ ငါ႔ဒဏ္ရာဟာ အဲသလို ထိန္ထိန္ညီးေနတုန္း
ရင္ထဲကေရဆူအမွတ္ဟာ ရိုးေၿမက်ေအာင္ ရင္႔သန္တယ္။




ညီလင္းႏိူင္