စႀကာဝဠာႀကီးတစ္ခုလံုးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေသာ သံမဏိနွင္းဆီ

ဘယ္လိုေခါင္းစဥ္နဲ႔မဆိုေပါ႔ ကိုယ္႔အဝိဇၨာနဲ႔ကိုယ္ သိုသိုသိပ္သိပ္ေငြ႕ေလာင္ေနရတာၿဖစ္ေစ 

မီးက်ည္ခဲဆမ္းထားတဲ႔ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ အသားစိုင္တစ္ခုလံုး ဖ်စ္ဖ်စ္ၿမည္ေနတာၿဖစ္ေစ

ဘယ္လိုနိဒါန္းမ်ိဳးနဲ႔မွ အမွန္တရားကို မေတာ္လွန္မိဖို႔ မွာခ်င္တယ္

အဲဒီ သံမဏိနွင္းဆီဟာ သူ႕တစ္သက္တာလံုး မွန္ကြဲစေတြနဲ႔ခင္းက်င္းထားတဲ႔လမ္းေပၚကေန

အေမွာင္မ်ိဳခံထားရတဲ႔ ဘဝေတြအတြက္

အမွန္တရားမီးအိမ္ကို သူ႕ဘဝ သူ႕ခႏၶာနဲ႔ ေလာင္ၿမိဳက္လင္းခ်င္းေစခဲ႔တာၿဖစ္တယ္

ငါတို႔ ခံတြင္းထဲက အဆိပ္ခတ္ခံထားရတဲ႔ ဆာေလာင္မႈဆိုတာ သူ႕ရင္နဲ႔ထြန္းညွိပစ္လိုက္မွ

ရဲရဲပြင္႔လာခဲ႔ရတဲ႔ ေန႔စဥ္သတင္းစာ

အခု ရဲရဲဝံ႕ဝံ႕ ကိုယ္႔စိတ္ကေလး ကိုယ္ၿခံဳၿပီး ငါတို႔ ေလွ်ာက္ေနရတဲ႔ လမ္း .....

ဘယ္လိုဆူးတစ္ေခ်ာင္းမွ ထပ္ထြက္မလာႏိူင္ေအာင္

သူ႔အသားစိုင္ေတြနဲ႔ ေသေသသပ္သပ္ခင္းထားတာကိုႀကည္႔

စႀကာဝဠာတစ္ခုလံုးရဲ႕အမိုက္တရားကို အမွန္တရားဒိုင္းတစ္လက္ထဲနဲ႔အိေၿႏၵမပ်က္လင္းလက္ေစခဲ႔တာကိုႀကည္႔

သူ႕အက်ဥ္းသားဘဝမွာ ငါတို႔ ထမင္းစားမပ်က္ခဲ႔ႀကတာကို မေမ႕နဲ႔ စီးပြားရွာမပ်က္ခဲ႔ႀကတာကို မေမ႕နဲ႔

သူ႕အတြက္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မေရးၿဖစ္ခဲ႔ေပမယ္႔ ကိုယ္႔မိသားစုအတြက္ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ဝတၱရားမပ်က္ခဲ႔ႀကတာကို မေမ႔နဲ႔

သူ႕က်န္းမာေရးအတြက္ သတင္းေမးဖို႔ေတာင္ အပင္းဆို႔ခံထားခဲ႔ရတဲ႔ ငါတို႔ႏူတ္ခမ္းကို

သူ႕ဘဝေလွာင္အိမ္ႀကီးထဲကေန သံတိုင္ေတြ အမ်ိဳခံၿပီး လင္းပြင္႔လာေစခဲ႔တာကို မေမ႔နဲ႔

သူ႕ေႀကာင္႔လင္းပြင္႔ခဲ႔ရတဲ႔ ႏူတ္ခမ္းေတြနဲ႔ သူ႕ေၿခဖဝါးေအာက္က ေၿမတစ္မႈန္စာကိုေတာင္မပစ္မွားမိေစနဲ႔  

ငါတို႔ဘဝေတြအေပၚ စိတ္တစ္ခုလံုး ဝကြက္အပ္ထားတဲ႔ အဲဒီ စႀကာဝဠာမီးအိမ္ႀကီးကို

ဘယ္လိုေဆးလိပ္မီးမ်ိဳးနဲ႔မွ ေၿခရာမတိုင္းမိေစနဲ႔ 

အဲဒီေတာ္ဝင္နွင္းဆီက ေခတ္ႀကီးတစ္ခုလံုးကို တင္ေဆာင္ၿပီး ေသြးေၿပာင္းၿပန္စီးပစ္ခဲ႔တာကို မေမ႔နဲ႔

ငါတို႔တန္ဖိုးထားေနတဲ႔ ခ်စ္ၿခင္းတရားဆိုတာ ငါတို႔သားသမီးကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွ မခ်စ္ႏိူင္တဲ႔ အခ်စ္မ်ိဳး

သူ႕ရင္နဲ႔ခတ္ၿပီးထြင္းထားတဲ႔ ေမတၱာတရားက

အမိုက္တရားမွန္သမွ်ကို စုန္းစုန္းခ်ဳပ္ေစမယ္႔ သံသရာတစ္ဆံုးေနမဝင္ႏိူင္တဲ႔ အလင္း

ငါတို႔အေပၚ က်ေရာက္ခံစားေနရတဲ႔ ဒုကၡဆိုတာ တစ္ကိုယ္စာ ေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ႔ မီးတစ္စ

သူထမ္းရြက္ထားရတဲ႔ဒုကၡဆိုတာက ေခတ္အဆက္ဆက္ကတည္းကအလွ်ံတညီးညီးစြဲေလာင္လာခဲ႔တဲ႔ ကမၻာဦးမီး

ႀကယ္ေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္ေအာက္ကေန သရဖူတက္ခူးလာခဲ႔သူ မဟုတ္ဘူး

လေရာင္ဆမ္းထားတဲ႔ ပန္းခင္းထဲကေန ရနံ႕ခူးယူလာခဲ႔သူ မဟုတ္ဘူး

ရာဇဝင္အဆက္ဆက္ရဲ႕နကၡတ္ဆိုးေတြကို တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ေမာ႔ေသာက္လာခဲ႔တဲ႔စစ္ဘီလူးေတြလက္ထဲကေန

ဝီရနွင္းေတြ ရႊဲရႊဲစိုေနတဲ႔ ေမတၱာတရားနဲ႔ ရာဇဝင္ေတြကို အႀကိမ္ႀကိမ္ဖူးပြင္႔ေစခဲ႔တဲ႔သူ

ငါတို႔အေပၚမွာအႀကည္႔တစ္ဝက္စာေလာက္ေတာင္ေဒါသမဖိတ္စင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔အဲဒီေမတၱာဘဏ္တိုက္ႀကီးအေပၚ

ငါတို႔သတၱိ / ေဒါသ ဆိုတာႀကီးကို သြားမၿပမိေစနဲ႔

သူဟာ ေခတ္ရဲ႕ အမွန္တရား သူဟာ ေခတ္ရဲ႕မိခင္ သူဟာ ေခတ္ရဲ႕ အလင္းေရာင္

သူဟာ ဘယ္ေတာ႔မွ ငါတို႔ထပ္မရႏိူင္ေတာ႔မယ္႔ 

တစ္ခုတည္းေသာစႀကာဝဠာရဲ႕ဘုရားခ်ီးၿမွင္႔ခဲ႔တဲ႔ ေနာက္ဆံုးေသာ မီးအိမ္။ 

ညီလင္းႏိူင္