နွစ္ခ်ိဳ႕ေကာင္းကင္ေတး

လမ္းေတြေကြးညႊတ္လာတဲ႔အထိ 

ဒုကၡက ရင္႔မာလြန္းခဲ႔ၿပီ ။

ေန႔ေစ႔လေစ႔ သမုဒယမွာတြယ္ဝင္လို႔ 

ဇရာနဲ႔အတူ စိတ္ေတြလည္း 

ခြ်င္ခြ်င္ၿမည္ေအာင္ လြတ္က်ခဲ႔ ။

ဒီလိုနဲ႔ 

ဘဝကို ထမ္းပိုးရင္း 

ႀကြပ္ဆတ္တဲ႔ အသက္ဓာတ္ကေလးကို 

ဖိုးသိုးဖတ္သီ ပ်ိဳးေထာင္ရင္း 

အဘိဓမၼာေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္က်ကြဲခဲ႔ ။

ေႀကးနီေရာင္ၿမင္းရိုင္းေတြ ခဏငွားႀကပါ 

ဒါရုစီရဲ႕ မရပ္နားၿခင္းခရီးထဲက 

ေယဓမၼာေဟတုပၸဘဝါကို 

တူတူနာယူခ်င္လို႔ ။

ဒီလိုနဲ႔ 

သံေဝဂဟာ ေလာကဓံလိႈင္းထဲမွာပဲ 

အႀကိမ္ႀကိမ္ ကြ်ံနစ္ခဲ႔ ။

ႏြမ္းရိတဲ႔ ဘဝေတြ 

ေလာကရဲ႕ တံလွ်ပ္ေတြေအာက္က 

ႏြမ္းရိတဲ႔ ဘဝေတြ 

သမၼာဒိဌိ ၿမင္စိတ္သိဟာလည္း 

တဒီးဒီးနက္ေနတဲ႔ ေခတ္ႀကီးထဲ 

ဖိတ္စင္လြင္႔ပါး ကြဲသီရွခဲ႔ေပါ႔ ။

ကရုဏာေတးေတြ ငုံပြင္႔ပါေတာ႔ 

အရစၥတိုတယ္ရဲ႕ အမွန္တရားခ်စ္စိတ္နဲ႔ 

ကဗ်ာေတြ က်စ္က်စ္ဆုပ္လို႔ 

ကမၻာေၿမကို ပက္ၿဖန္းေပးခ်င္တယ္ ။

ဆက္ေလွ်ာက္ပါကေလးရယ္ 

ကမၻာဖ်က္ အဝိဇၨာဓားသြားေတြေအာက္ 

အမွန္တရားပန္းေတြ သြင္သြင္စီးဖို႔ 

ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေတြ 

လိႈင္လိႈင္ပ်ိဳးပစ္ရမယ္ ။ 

ညီလင္းႏိူင္