ေလာင္မီးက်ေနတဲ႔အရပ္မွာ ဘယ္လိုသမာဓိကမွ အခက္အလက္ေဝၿဖာထြက္မလာႏိူင္ေတာ႔ဘူး
ခုတ္ထားတဲ႔အသံမွာေတာင္ ပရိေဒဝဟာ ယဲ႔ယဲ႔ယိုင္ယိုင္ တေငြ႕ေငြ႕စြဲေလာင္ေနတယ္
ေက်ာရိုးရိုက္ခ်ိဳးခံလိုက္ရတဲ႔ ေလတံခြန္လို ပင္႔သက္တိုင္းဟာ ရိရိႏြမ္းႏြမ္း တိတိပပ ကြ်မ္းက်ခဲ႔ရ
ေပါေပါပဲပဲစကားတစ္ခြန္းနဲ႔ မိုးမ်က္နွာႀကက္မွာ ႀကယ္ေတြကို စိုက္ထူလို႔မရဘူး
အေဝးကတိမ္ဖ်ားမွာ စိုက္ဝင္ေနတဲ႔အလြမ္း ဘယ္ေသာင္ကမ္းမွာ ထိုးစိုက္ရမယ္ မသိ
ပကတိဝပ္က်င္းကေလးထဲ ေႀကကြဲေရာင္ဓာတ္ၿပားတစ္ခ်ပ္နဲ႔ အငံု႔စိတ္ကိုပဲ ခပ္ေသာက္ေနခဲ႔မိေပါ႔
တစ္ေႏြလံုးငံုထားခဲ႔ရတဲ႔ ကဗ်ာမွာ နာက်င္မႈဟာ ခက္ခက္ေဝေဝနဲ႔ အၿမစ္ရွည္ေနခဲ႔တယ္
နက္နက္က်င္က်င္ခူးခပ္ထားသမွ်မွာ ဘယ္သူကမ်ား ေမြ႕ေလ်ာ္စြာ က်ဆံုးခ်င္ပါ႔မလဲကြယ္
ေလးကိုင္းထဲ ဘဝကိုထည္႔ၿပီး ဘုရားသခင္ဆီပဲ ပစ္လႊတ္လိုက္ခ်င္ေတာ႔တယ္
ဥႀသဆြဲဝင္လာတဲ႔ ၿမင္ကြင္းမွာ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ေသအံ႔မူးမူးညေနခင္းဟာ ေသြးအလူးလူး
ေသေကာင္ေပါင္းလဲဘဝမွာ အနက္ထည္မွန္သမွ်သာ ရိုးေၿမက်စြာ ၿမစ္ၿမစ္တြယ္တြယ္
ကဗ်ာဆရာဆိုတာ ဘဝခုတ္ရာတစိုစိုနဲ႔ ကႏၱာရထဲခရီးသြားေနသူ
ကဗ်ာဟာ မာတိကာမွာ ေဆာင္းဝင္စားလို အိေၿႏၵနက္နက္လြယ္ပိုးထားရင္း
ရင္ထဲကမီးေတာက္ကေလး ပ်ိဳ႕တက္လာတိုင္း နံရိုးတစ္စံုနဲ႔ကုတ္ၿခစ္
သစၥာေက်ာက္ေဆာင္ကို အၿမိဳက္တရားေတြနဲ႔ လင္းေဝေစခဲ႔သူေပါ႔ ။
ညီလင္းႏိူင္
10 comments:
စာသားေတြ မိုက္တယ္... Good Job :)
ေလာင္မီးက်ေနတဲ႔အရပ္မွာ ဘယ္လိုသမာဓိကမွ အခက္အလက္ေဝၿဖာထြက္မလာႏိူင္ေတာ႔ဘူး---------------------------------------------
စစခ်င္း စိတ္၀င္စားလုိက္တာ ဖတ္ရင္းနဲ႔ ဆုံးမွန္းမသိ ဆုံးခဲ႔တယ္
ခင္မင္တဲ႔ jasmine
နက္နက္က်င္က်င္ခူးခပ္ထားသမွ်မွာ ဘယ္သူကမ်ား ေမြ႕ေလ်ာ္စြာ က်ဆံုးခ်င္ပါ႔မလဲကြယ္
မွန္တယ္။ စာသားေလးက ခံစားရတယ္။
အားေပးဖတ္ရွဳ႕ခံစားခဲ့ပါတယ္ဦးညီ။
ကဗ်ာဆရာဆိုတာ ဘဝခုတ္ရာတစိုစိုနဲ႔ ကႏၱာရထဲခရီးသြားေနသူ
ကဗ်ာဟာ မာတိကာမွာ ေဆာင္းဝင္စားလို အိေၿႏၵနက္နက္လြယ္ပိုးထားရင္း
ရင္ထဲကမီးေတာက္ကေလး ပ်ိဳ႕တက္လာတိုင္း နံရိုးတစ္စံုနဲ႔ကုတ္ၿခစ္
သစၥာေက်ာက္ေဆာင္ကို အၿမိဳက္တရားေတြနဲ႔ လင္းေဝေစခဲ႔သူေပါ႔ ။
ကဗ်ာေလးအရမ္းေကာင္းတယ္ဗ်ာ
ကဗ်ာဟာ မာတိကာမွာ ေဆာင္းဝင္စားလို အိေၿႏၵနက္နက္လြယ္ပိုးထားရင္း
ရင္ထဲကမီးေတာက္ကေလး ပ်ိဳ႕တက္လာတိုင္း နံရိုးတစ္စံုနဲ႔ကုတ္ၿခစ္
သစၥာေက်ာက္ေဆာင္ကို အၿမိဳက္တရားေတြနဲ႔ လင္းေဝေစခဲ႔သူေပါ႔ ။
အရမ္းအရမ္းမိုက္တယ္... သင္ေပးပါဆိုမွမသင္ေပးဘူး.. :P
တစ္ေႏြလံုးငံုထားခဲ႔ရတဲ႔ ကဗ်ာမွာ နာက်င္မႈဟာ ခက္ခက္ေဝေဝနဲ႔ အၿမစ္ရွည္ေနခဲ႔တယ္
နက္နက္က်င္က်င္ခူးခပ္ထားသမွ်မွာ ဘယ္သူကမ်ား ေမြ႕ေလ်ာ္စြာ က်ဆံုးခ်င္ပါ႔မလဲကြယ္
ေလးကိုင္းထဲ ဘဝကိုထည္႔ၿပီး ဘုရားသခင္ဆီပဲ ပစ္လႊတ္လိုက္ခ်င္ေတာ႔တယ္
ကဗ်ာေလး အရမ္းေကာင္းတယ္ စာသားေတြက တစ္ကယ္အျမင့္ႀကီးပဲ တစ္ခ်ိဳ႕စာသားေတြဆို သိပ္ေတာင္နားမလည္ခ်င္ဘူး.. ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားရတယ္..ေလးစားပါတယ္
ခင္တက္တဲ့
ေလေျပ
ကဗ်ာဆရာဆိုတာ ဘဝခုတ္ရာတစိုစိုနဲ႔ ကႏၱာရထဲခရီးသြားေနသူ
ကဗ်ာဟာ မာတိကာမွာ ေဆာင္းဝင္စားလို အိေၿႏၵနက္နက္လြယ္ပိုးထားရင္း
ရင္ထဲကမီးေတာက္ကေလး ပ်ိဳ႕တက္လာတိုင္း နံရိုးတစ္စံုနဲ႔ကုတ္ၿခစ္
သစၥာေက်ာက္ေဆာင္ကို အၿမိဳက္တရားေတြနဲ႔ လင္းေဝေစခဲ႔သူေပါ႔ ။
ေခါင္းစဥ္ကအစ တစ္ပုဒ္လံုး ႏွစ္သက္မိပါတယ္
~ Kk ~
ေခါင္းစဥ္ေလးမွာတင္ နွစ္သက္ခဲ႕မိတယ္....အကိုေရ..
ခံစားအားေပးလွ်က္..
စကားလံုး အဖဲြ႔အႏဲြ႔ေလးေတြ ၾကိဳက္တယ္
Post a Comment