စစ္ေၿပးလမ္းေပၚက လြင္႔စင္က်လာတဲ႔ ကဗ်ာ

အေရဆုတ္ခံထားရတဲ႔စိတ္ကို မီးၿပန္ဖိုလိုက္တယ္

ခြာတေထာင္းေထာင္းထေနတဲ႔ ဆည္းဆာမွာ အလင္းဟာ အသက္ငင္လို႔

နာက်ည္းမႈမွတ္တိုင္ေတြ ရင္ဝထဲ စိုက္ဝင္သြားလိုက္တာ

ေန႔အစင္းစင္း ညအစင္းစင္း

ဒီဘဝမွာ ငါတို႔ မလင္းခဲ႔ႀကေတာ႔ဘူး




ရနံ႔တစ္ကိုက္စာ ရႈေမွ်ာ္ခင္းထဲ ေနလိုၿပင္းတဲ႔ ဓားအစင္းစင္းေအာက္

ပရိေယသနကိုလြယ္ပိုးရင္း ကိုယ္႔အဓိပၸါယ္နဲ႔ကိုယ္ ေလာင္ကြ်မ္းႀက

တစ္ကုိယ္စာ ေၿပာေရးဆိုခြင္႔ရွိေႀကးဆို

အိပ္မက္ေတြကိုယ္စီစိုက္ထားတဲ႔ အခင္း 

 

တစ္သက္လံုး အဖ်င္းပဲ သီးတယ္



တစ္ဖက္မွာလင္းၿပီး တစ္ၿခမ္းေမွာင္ေနတဲ႔အိမ္

ဒီတရားမွာ အသားမက်ေသးဘူး

ဆူလြယ္နပ္လြယ္စကားနဲ႔ ဘဝေတြကို မၿဖားေယာင္းနဲ႔

ၿဖတ္နင္းခံလိုက္ရတဲ႔ ဖန္မီးသီးလို

ခါးခါးသက္သက္ဘဝေတြ ႀကြပ္ႀကြပ္ရြရြ ေႀကမြတယ္




သားပ်က္က်တဲ႔ေတးတစ္ပုဒ္လို ဝမ္းနည္းမႈဟာေသြးအလူးလူး

စိတ္လိုလက္ရတေစၦဆူးမွာ ဘဝေတြရႊဲရႊဲစိုေအာင္ ရူးတယ္

စစ္ေၿပးလမ္းေပၚက ခါထုတ္လိုက္တဲ႔ ေခြ်းတစ္စက္ရဲ႕အမွာ

" ငါ၏သစၥာမွန္ကန္ပါက ဘဝဟူသမွ် ၿငိမ္းခ်မ္းရလို " တဲ႔

စစ္ေၿပးသူတို႔က်ိန္စာ ကဗ်ာရင္ဝကို ထိုးစိုက္တယ္

ေက်ာက္ေဆာင္နဲ႔ရိုက္ခြဲခံလိုက္ရတဲ႔လိႈင္းလို

မိသားစုကိုယ္စီ အဖိတ္ဖိတ္အစင္စင္နဲ႔ တစ္ဘဝစာဟက္တက္ကြဲတယ္

ႀကယ္ေႀကြညတိုင္း တစ္တစ္ခြခြဆုေတာင္းပါရေစ

ယမ္းနံ႔တေဝေဝနဲ႔ ေတာင္ယာခင္းေလး ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ

က်ပ္ခိုးစြဲေနတဲ႔ေခါင္းေလာင္းသံေလး ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ

တလင္းေပၚက လရိပ္ၿဖာ ကစားဝိုင္းေလး ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ

ေၿပာင္းဝထဲကခုန္ထြက္လာတဲ႔ ထြက္သက္မ်ား ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ ။ 





 

ညီလင္းႏိူင္